“Japonlar”, Mehmet Akif Ersoy

Mehmet Akif Ersoy‘un Japonlar hakkında şiir yazdığını biliyor muydunuz? İkinci dünya savaşı hiç başlamış, atom bombaları atılmamış, Japon ekonomik mucizesi hiç yaşanmamışken.

Japonlar

Sorunuz, şimdi, Japonlar da nasıl millettir?

Onu tasvîre zafer yâb olamam, hayrettir!

Şu kadar söyliyeyim: Dîn-i mübînin orada,

Rûh-i feyyâzı yayılmış, yalınız şekli Buda

Siz gidin, safvet-i İslâm´ı Japonlarda görün!

O küçük boylu, büyük milletin efrâdı bugün,

Müslümanlık´taki erkânı siyânette ferîd;

Müslüman denmek için eksiği ancak tevhîd.

Doğruluk ahde vefâ, va´de sadâkat, şefkat;

Âcizin hakkını i´lâya samîmî gayret;

En ufak şeyle kanâ´at, çoğa kudret varken,

Yine ifrât ile vermek, veren eller darken;

Kimsenin ırzına, nâmûsuna yan bakmıyarak

Yedi kat ellerin evlâdını kardeş tanımak;

“Öleceksin!” denilen noktada merdâne sebat;

Yeri gelsin, gülerek oynıyarak terk-i hayat;

İhtirâsât-ı husûsiyyeyi söyletmiyerek

Nef -i şahsîyi umûmun kine kurbân etmek

Daha bunlar gibi çok nâdire gördüm orada.

Âdemin en temiz ahfâdına mâlik bir ada.

Medeniyyet girebilmiş yalınız fenniyle…

O da sahiplerinin lâhik olan izniyle.

Dikilip sâhile binlerce basiret im’ân;

Ne kadar maskaralık varsa kovulmuş kapıdan!

Garb´ın eşyâsı, eğer kıymeti hâizse yürür;

Moda şeklinde gelen seyyie gümrükte çürür!

Gece gündüz açık evler, kapılar mandalsız;

Herkesin sandığı meydanda bilinmez hırsız.

“Togo”nun umduğumuz tavrı mı vardır? Nerde?

“Gidelim!” der, götürür sonra gelip tâ yanıma,

Çay boşaltırdı ben içtikçe hemen fincanıma.

Müslümanlık sanırım parlıyacaktır orada;

Sâde Osmanlıların gayreti lâzım arada

Misyonerler, gece gündüz yeri devretmedeler,

Ulemâ vahy-i İlâhîyi mi bilmem, bekler?